Categorie archief: Casabonta

Laurea di Yara ……

 

Laurea di Yara 

Dinsdag 27 maart aan het einde van de middag mochten de ongeveer 40 kersverse bachelorafgestudeerden van de “Università degli Studi di Milano Bicocca” van de marketingfaculteit hun papiertje in ontvangst nemen. Wij ,als trotse ouders samen met een groepje vrienden van Yara, waren hierbij aanwezig.

Na een praatje van de directeur kwam het  officiele gedeelte waarbij de studenten werden opgeroepen voor het ophalen van hun bachelordiploma. Ondanks het ontbreken van een persoonlijke noot was het een erg leuke feestelijke gelegenheid en alle ouders waren natuurlijk allemaal even trots.

Tradities

Italie is een land met veel traditie, het is gebruikelijk om een lauwerkrans te geven aan net afgestudeerden na de diploma-uitreiking. Een lauwerkrans is een cirkelvormige krans gemaakt van in elkaar hakende takken en bladeren van de laurier . In de klassieke oudheid werden lauwerkransen geschonken aan overwinnaars.

Pfffff, tradities … door onze onwetendheid hiervan werden we ruim op tijd door de vrienden van Yara ingelicht om zo’n krans bij ons te hebben en een bos bloemen.  Haar vriendin Marta gaf aan dat de vader de krans moet geven en de moeder de bos bloemen . Vandaar dat de lauwerkrans  niet kon ontbreken bij dit feestje en Yara heeft hem verder heel de dag opgehouden.

Festeggiare

Na de diploma-uitreiking ging iedereen naar het grote plein voor de universiteit om te feesten. Het was heerlijk zonnig en er plopten aardig wat prosecco-flessen open!

Het mag duidelijk zijn dat in Italie elke mogelijke reden wordt aangepakt om uitgebreid te tafelen, dus na de prosecco zijn wij met z’n allen met de metro naar het centrum van Milaan gegaan om bij een gezellig tentje heerlijk te eten. Eerst een aperitivo, daarna antipasto, vervolgens il primo, secondo, dolce.. allerlei pasta, groente, vlees, fruit en taart. Na een gezellige middag en avond zijn Guus en ik afgehaakt en hebben we de jongelui alleen gelaten.

Terugblik

Natuurlijk is iedere ouder trots op zijn kind, maar bij zulke gelegenheden denken we toch even terug aan hoe we hier in 2006 aankwamen en dat onze kinderen voor het eerst naar een Italiaanse school moesten zonder een woord Italiaans te spreken. Het voelde daarom ook heel bijzonder afgelopen dinsdag om te zien hoever Yara is gekomen.

Vriendschap

Trots ook op het groepje vrienden om haar heen, haar vrienden uit Cartosio die er vanaf het begin waren en die nu ook allemaal aanwezig waren op haar diploma-uitreiking.

Yara gaat in september beginnen aan haar masteropleiding, maar dit diploma heeft ze maar mooi op zak.

Groet, Silvia

 

Wandelpad “Lungomare”

Lungomare, betekend “langs de zee” .

Vorige week tijdens een mooie zonnige dag besluiten we om Casa Bontà te laten voor wat het is en een dagje naar zee te rijden naar het leuke plaatsje Varazze.  Het had die nacht gesneeuwd in de bergen, waardoor we bij aankomst een ongewoon uitzicht hadden op de zee, Varazze en de besneeuwde bergtoppen.

 

We starten in de luxe jachthaven van Varazze met een klein ontbijt in de zon en zicht op de grote jachten.

 

 

 

Daarna lopen we via de jachthaven over het strand naar ons doel van deze dag, het wandelpad “lungomare” , een 5 kilometer lang vlak voetgangerspad dat loopt van Varazze naar Cogoleto. Echt een uniek plekje aan de kust, het pad is geheel geplaveid en uitgerust met vele banken op mooie plaatsen en het staat vooral bekend om de rust en de geweldig mooie uitzichten op zee.

 

 

 

Het wandel-en fietspad is gemaakt op de oude spoorwegbedding en loopt net naast de zee. Aan het begin van de route was het nog redelijk druk, maar nadat we een kleine bar zijn gepasseerd ( ongeveer 20 minuten lopen vanaf Varazze) begint het een stuk rustiger te worden en lopen we ontspannen en genietend van alle uitzichten door naar Cogoleto, waar we gepland hebben om te gaan lunchen.

 

De aankomst in het plaatsje Cogoleto vinden wij teleurstellend, de snelweg raast boven langs en de eerste aanblik op het stadje is niet erg uitnodigend. Misschien dat dit in de zomer anders is, maar wij besluiten om terug te lopen naar Varazze.

 

Het was heel leuk om het pad weer terug te lopen, want de uitzichten op zee waren anders en nog steeds spectaculair, hoewel we de terugweg wel iets sneller gelopen hebben omdat we honger hadden.

 

 

Het bar/restaurantje was nog open, we vonden een leuke tafel op het buitenterras en hebben genoten van een heerlijke lunch in het zonnetje voordat we via het strand en de jachthaven weer naar de auto en huiswaarts keerden naar Piemonte.

Het blijft genieten zo’n dagje aan zee.

Voetbal

Voetbal
Gisterenavond met verbazing gezien dat Italie uitgeschakeld werd , door Zweden, voor het WK Voetbal 2018 in Rusland. Voor het eerst in 60 jaar zijn de Italianen er niet bij op een WK, voor velen in Italie een drama en het land was vandaag in diepe rouw!

Casa Bontà
Het deed mij denken aan een verhaal wat ik regelmatig tijdens een borrel of eetavond bij Casa Bontà aan onze gasten vertel, een verhaal over onze zoon Joris die in 2006 als 10-jarige jongen ging voetballen bij een voetbalclub in Acqui Terme. Deze club “la Sorgente” heeft dezelfde clubkleuren als het Zweedse elftal, maar dat is puur toeval  !

La Sorgente
Begin november 2006 begon Joris met voetballen bij La Sorgente. Hij moest 2 x in de week trainen van half 6 tot half 8 en daarna omkleden, douchen en naar huis. Joris kwam altijd als een van de eersten uit de kleedkamers, maar hup,hup … jas aan, capuchon over zijn natte haren en naar huis. Na een paar keer had ik in de gaten dat de andere moeders ons wat vreemd aankeken als we wegliepen, dus ik vroeg Joris in de auto: “ Joris, wij doen iets anders dan de Italianen, waarom ben jij altijd als eerste klaar met douchen en omkleden” ? Joris zei: “ Mam, ze hebben allemaal een badjas en een fohn” ! Ik reageerde verbaasd en zei: “ Een fohn !! Joris, we gaan ons uiterste best doen om te integreren, maar een fohn komt er echt niet! “

Nat haar
Ik kan er nog steeds hartelijk om lachen…de badjas is er wel gekomen, maar niet de fohn! Inmiddels weet ik dat de Italianen het raar vinden als je met nat haar naar buiten gaat, zowel in de zomer als in de winter, want ze zijn er van overtuigd dat je daar ziek van kan worden.

Voor de Italianen heel normaal, maar voor ons een klein cultuurverschilletje! Maar… elke keer weer als ik het Italiaanse voetbalteam het veld op zie rennen met hun wapperende haren en mooie kapsels dan moet ik denken dat deze voetballers, als jonge jongens, ook een fohn in hun tas hadden.

IJsland
Voor welk land gaan we deze zomer juichen tijdens het WK nu “ Oranje “ en de “ Azzurri “ er definitief niet bij zijn? IJsland misschien?

Groet, Silvia

Slowfoodpassagiata Strevi

Slowfood Piemonte


In de loop der jaren hebben we vele dorpsfeesten en evenementen bezocht in Piemonte, maar een van mijn meest favoriete evenementen is zonder twijfel de slowfoodpassagiata in het dorpje Strevi. Deze wordt elk jaar gehouden op de eerste zondag van juni ( week 23 ), dit jaar al voor de 16de keer. De passagiata wordt gehouden in Valle Bagnario, een mooi stukje Strevi vol met wijngaarden.

Wandelen
Genietend van mooie uitzichten en de prachtig groene natuur wandelen we met alle deelnemers door de wijngaarden van wijnboerderij naar wijnboerderij. Een culinaire belevenis, want bij elke wijnboer krijgen we hun wijnen te drinken en krijgen we wat te eten. Elke wijnboer heeft zijn eigen geschiedenis/verhaal en vindt het leuk om de gasten wat te laten zien van hun bedrijf en te laten proeven van hun wijnen.

/>

Passito
Valle Bagnario is bekend om zijn moscato passito, een natuurlijk zoete wijn van (half)ingedroogde druiven met een hoog suikergehalte, smaakt erg naar rozijnen, een heerlijke natafelwijn, licht, maar evengoed 14,5 vol% !

Dagje genieten
We beginnen aan het einde van de ochtend en eindigen om een uur of 5 in de middag. Ondanks dat het geen lange wandeling is kan het nog best aardig vermoeiend zijn, zeker na een aantal glazen wijn. We eindigen bij Marengo, waar ze elk jaar live muziek hebben en waar een dansje mag worden gemaakt!

Het voelt als een feestje … wijn, lekker eten, gezelligheid, muziek, prachtige wijngaarden en goed gezelschap!

Groet, Silvia

Schaapskudde

p1060339Schaapskudde
Waar denken jullie aan als jullie aan een schaapskudde denken? Misschien raar, maar ik denk aan de Veluwe, een grote kudde schapen met een stoere bebaarde schaapsherder en z’n bordercollies of een vrouwelijke schaapsherder, want die hebben we er in Nederland toch ook een paar van? p1060335

Piemonte
In het dal van onze rivier de Erro loopt al een paar weken een schaapskudde, het zijn meer dan 1000 schapen, wat geiten en ezels. De kudde komt uit Cuneo ( een provincie van Piemonte) , hier een uur rijden vandaan. Vanaf Casa Bontà kan ik de schaapskudde al een paar dagen volgen, je ziet ze van veldje naar veldje lopen en nachts staat de kudde dicht op elkaar , terwijl de herders ( hoe romantisch … )p1060331 in een caravan naast de kudde slapen. Vanmorgen zag ik de schaapskudde beneden bij de bakker op een veldje staan, nadat het veldje kaal gegeten was vertrok de schaapskudde richting Cartosio om vervolgens rechtsaf via de brug de rivier over te steken. Wat prachtig om te zien hoe de honden de schaapskudde aan de juiste kant van de weg hielden!
p1060321

Praatje maken…p1060338
Ik in de auto gesprongen en naar de schaapskudde gereden. De herder bleek een Roemeense jongeman, die zeer slecht Italiaans sprak met 2 magere honden en een telefoon die hij al die tijd aan z’n oor hield, terwijl hij met mij een praatje maakte. Weg mijn romantische beeld van die stoere, bebaarde schaapsherder… De herder wees mij op de kleine geitjes, de lammetjes en de ezel met de bel, wat een prachtig dier! De kudde keert in het voorjaar terug naar Cuneo om daar in de bergen op de hooggelegen velden verder te grazen.

Groet, Silvia

Het sneeuwt weer in Piemonte ….

WARMTE                                                                                                                                                                      Toen we in Piemonte kwamen wonen hadden we niet gedacht dat het verwarmen van ons huis zo’n klus zou zijn. Een verwarming zat er niet in ons net aangeschafte huis, alleen een prachtige houtkachel , waar trouwens ook op gekookt kon worden. De thermostaat een graadje hoger zetten, zoals we gewend waren in Nederland, zat er niet in en we leerden al snel dat hout in Piemonte waardevol is. Net toen we ons huis hadden gekocht heeft Guus een boom omgezaagd die voor op ons terras stond, deze boom hebben we van onze berg afgerold . De oude eigenaar Dino (op dat moment al 83 jaar oud) verklaarde ons voor gek dat we de boom van de berg af hadden laten rollen …. nu, na zoveel jaar in Piemonte, begrijpen we dit!

foto (2)HOUT SPROKKELEN
We hebben een groot stuk grond en in het voorjaar gaan we dan ook op pad om bomen te zagen, we zagen het hout klein en stapelen dit op in ons houthok. Je raakt gewend aan het geluid van de kettingzaag en hoe romantisch “klinkt” het als je zegt dat je je eigen hout zaagt en sprokkelt, maar de werkelijkheid is een stuk minder leuk en gewoon hard werken! Er wordt vaak gezegd dat je het van hout sprokkelen 3 x warm krijgt en dat is absoluut waar, van het zagen, van het opruimen en van het opstoken in de kachel ! Maar … om eerlijk te zijn spelen we ook wel een beetje vals en bestellen we elk jaar ook een grote kar met gezaagd hout bij onze vriend Mario  !

VERWARMING
Bij het restaureren van ons huis hebben we in al onze appartementen vloerverwarming aangelegd , dit wordt aangestuurd door een hele grote houtkachel, die we in een soort groot stookhok hebben geplaatst, waar 2 grote watervaten staan, een voor het water voor de verwarming en een voor het warme water voor douche ed. Hoe vaak hebben onze kinderen niet gemopperd dat er in ons eigen huis alleen een kleine houtkachel in de huiskamer stond en dat de appartementen voor de gasten wel “verwarming” hadden. Hoe vaak hebben ze het boven op hun slaapkamers echt koud gehad en zaten ze beneden hun huiswerk te maken, wat ik dan wel weer gezellig vond!  Onze douche had warm water voor 10 minuten en daarna moest je weer een uurtje wachten. Inmiddels hebben wij ook , als laatste, verwarming in ons eigen huis. Nog steeds is dit op hout, wel met een thermostaat, maar als we de grote houtkachel niet bijvullen dan wordt het echt niet warm in huis.

P1020669

WINTER                                                                     “Schat, ik ben even de kachel bijvullen”. Dit hoor ik een paar keer per dag,want de kachel moet bijgehouden worden. Niet om te klagen, maar … als jullie je thermostaat in de winter vanwege de kou een graadje hoger zetten, denk dan eens aan al die mensen waar het niet zo vanzelfsprekend is om het warm te hebben binnen! Het was vandaag bij ons weer een echte winterdag … sneeuw, koud, maar lekker behaaglijk, knus en warm binnen !

Groet, Silvia

Piemonte, alleen op onze berg

Alleen op onze berg in PiemonteCasa Bontà

Gasten die vaker op Casa Bontà zijn geweest weten dat wij nog een damesmodezaak in Prinsenbeek hebben, waar ik regelmatig voor naar Nederland reis. Afgelopen najaar hebben we besloten met de modezaak te stoppen en half december hebben we de deur definitief dicht gedaan.

Waar ik de afgelopen 10 jaar regelmatig voor de winkel een paar dagen naar Nederland vertrok, bleef Guus altijd thuis om voor de kinderen en “mijn” beestenboel te zorgen.     Aangezien er nog veel dingen afgewerkt moesten worden in Nederland is Guus begin januari naar Nederland gegaan, ook de kinderen vertrokken na de kerstvakantie voor hun studie weer naar hun kamers in Turijn en Milaan en zo gebeurde het dat ik ineens helemaal alleen op onze berg zat. Ik ben een echt gezelschapsdier, gezelschap om mij heen voelt goed en ik ben in mijn hele leven nooit alleen geweest. Natuurlijk heeft het “alleen zijn”zo z’n voordelen, de wc-bril staat altijd omlaag, het dopje van de tandpasta zit erop en de afstandsbediening is van mij, maar het is ook stil en ik betrap mij erop dat ik steeds meer tegen onze hond Diaz begin te praten!

Het voelt ook een beetje als een test of ik kan genieten van alleen zijn ( ja, hoor het zijn “maar” 2 weken), mijzelf leuk genoeg vind om tijd mee door te brengen en ja… ik merk dat ik mij goed alleen kan vermaken. “ Alleen zijn “ hoeft niet eenzaam te zijn, het is heerlijk maar voor mij wel met de gedachte dat ik niet altijd alleen blijf en dat er weer iemand thuis gaat komen. Alleen zijn geeft rust en als ik wil kan ik zelf gezelschap zoeken.

Het heeft ook invloed op mijn productiviteit, ik ben druk met het verzorgen van de dieren, de houtkachel aanhouden, klusjes doen zoals de schuur en de bar opruimen, af en toe een rondje over ons terrein lopen om te kijken of de  safaritenten de winter goed doorkomen, grote wandelingen maken met Diaz en druk met het mailen van de gasten.

En waar het in veel gebieden in Italie vreselijk slecht weer is, waar aardbevingen, sneeuwval, lawine’s en bosbranden veel problemen en leed veroorzaken is het hier in Cartosio/Piemonte  rustig weer. Wel koud maar met het zonnetje erbij is het goed te doen.

Vandaag is onze zoon Joris thuisgekomen, toch ook wel weer gezellig 🙂 !

Groet, Silvia

 

 

Druiven plukken bij de buren….

Gisterenmorgen onze buurman geholpen met de druivenpluk.

Vaak vragen gasten of we ook Italiaanse vrienden hebben. Natuurlijk hebben we Italiaanse vrienden, maar toch is het contact niet helemaal hetzelfde als met onze Nederlandse vrienden. Onze Italiaanse buren zijn daar echter een uitzondering op , want Antonio en Antonella  zijn ons in de 10 jaar dat we hier wonen zeer dierbaar geworden.

Toen we hier in september 2006 net 2 weken woonden en ik op een zaterdagmorgen naar de bakker reed zag ik zoveel bedrijvigheid bij de buren, dat ik begreep dat de druivenpluk was begonnen. Guus besloot meteen om de buurman te gaan helpen.  Na een hele dag druiven plukken was hij om 7 uur avonds thuis. Guus was moe van het werken, maar ook moe van de hele dag luisteren naar het Italiaanse gebabbel van iedereen, terwijl hij er niets van begreep.  Antonio vond het zo leuk dat Guus spontaan was komen helpen dat hij de volgende morgen  voor de deur  stond met een doos wijn en een krat met druiven … ik zei meteen tegen Guus dat hij een  vriend had gemaakt!

Druiven plukken is absoluut gezellig met al hun vrienden en familie, iedereen helpt mee , maar het is ook hard werken met de zon hoog aan de hemel. Tussen de middag komen de oma’s lekkere broodjes en water brengen, waarna er weer wordt doorgewerkt.  Na de druivenpluk  worden we altijd vrij snel uitgenodigd voor een etentje bij hun thuis.

Ik kan wel zeggen dat we echt vrienden zijn geworden. Ze hebben ons , zeker in het begin, vaak geholpen met allerlei zaken waar wij niets van begrepen. De eerste paar keren dat we bij elkaar thuis kwamen lagen er standaard 2 woordenboeken op tafel, gelukkig is dat nu niet meer nodig!                                                                                                                                                                            We kunnen altijd een beroep doen op elkaar en inmiddels hebben we al heel wat feestjes samen gevierd, van etentjes, verjaardagen, communies tot begrafenissen.

Groet, Silvia

img_20161008_113136