Gisterenmorgen onze buurman geholpen met de druivenpluk.

Vaak vragen gasten of we ook Italiaanse vrienden hebben. Natuurlijk hebben we Italiaanse vrienden, maar toch is het contact niet helemaal hetzelfde als met onze Nederlandse vrienden. Onze Italiaanse buren zijn daar echter een uitzondering op , want Antonio en Antonella  zijn ons in de 10 jaar dat we hier wonen zeer dierbaar geworden.

Toen we hier in september 2006 net 2 weken woonden en ik op een zaterdagmorgen naar de bakker reed zag ik zoveel bedrijvigheid bij de buren, dat ik begreep dat de druivenpluk was begonnen. Guus besloot meteen om de buurman te gaan helpen.  Na een hele dag druiven plukken was hij om 7 uur avonds thuis. Guus was moe van het werken, maar ook moe van de hele dag luisteren naar het Italiaanse gebabbel van iedereen, terwijl hij er niets van begreep.  Antonio vond het zo leuk dat Guus spontaan was komen helpen dat hij de volgende morgen  voor de deur  stond met een doos wijn en een krat met druiven … ik zei meteen tegen Guus dat hij een  vriend had gemaakt!

Druiven plukken is absoluut gezellig met al hun vrienden en familie, iedereen helpt mee , maar het is ook hard werken met de zon hoog aan de hemel. Tussen de middag komen de oma’s lekkere broodjes en water brengen, waarna er weer wordt doorgewerkt.  Na de druivenpluk  worden we altijd vrij snel uitgenodigd voor een etentje bij hun thuis.

Ik kan wel zeggen dat we echt vrienden zijn geworden. Ze hebben ons , zeker in het begin, vaak geholpen met allerlei zaken waar wij niets van begrepen. De eerste paar keren dat we bij elkaar thuis kwamen lagen er standaard 2 woordenboeken op tafel, gelukkig is dat nu niet meer nodig!                                                                                                                                                                            We kunnen altijd een beroep doen op elkaar en inmiddels hebben we al heel wat feestjes samen gevierd, van etentjes, verjaardagen, communies tot begrafenissen.

Groet, Silvia