Onze droom, een “glamping”in Piemonte !

Toen wij in 2005, tijdens onze zoektocht naar een bijzonder plekje om een agriturismo te beginnen, tegen een oude wijnboerderij in Piemonte aanliepen was de keuze snel gemaakt. Het huis stond op een mooie plek met uitzicht over het dorpje Cartosio en het dal van de rivier de Erro. Er was 8 hectare grond bij, genoeg ruimte voor onze droom om een camping met luxe, volledig ingerichte tenten te beginnen, tegenwoordig “glamping”genoemd.

Onze droom was in eerste instantie de glamping, maar het pand was zo groot dat we meteen besloten om er ook een paar appartementen in te maken, zodat het geheel een klein vakantie resort zou worden waar gasten een heerlijke ontspannen vakantie kunnen hebben in een natuurlijke omgeving maar voorzien van de nodige luxe!

Inmiddels is het 2020 en wat voel ik mij rijk als ik nu op Casa Bontà rondloop en kijk hoe het er allemaal uitziet. Wat is er in al die jaren veel verbouwd en veranderd. We hebben nooit de intentie gehad om alles te willen veranderen, want we wilden dat het pand zijn authenticiteit bleef houden. Casa Uataré, zoals het huis nog steeds genoemd wordt door de mensen uit ons dorpje Cartosio, stond al bijna 10 jaar leeg toen wij het kochten en was in een zeer slechte staat, dus we hebben veel moeten verbouwen en aanpassen, maar het oude karakter van het pand is absoluut bewaard gebleven.

Mensen die ons al wat langer kennen weten dat we, voordat we in Italie terecht kwamen, een aantal jaar in Frankrijk gezocht hebben naar een geschikt pand plus terrein voor het realiseren van een gewone camping. In 2004 zijn we, in Frankrijk, een weekje op vakantie geweest op een camping waar ze net begonnen waren met het verhuren van ingerichte tenten. Wat was het heerlijk om na een lange autoreis aan te komen op deze camping en zelf geen tent op te hoeven zetten. De tent had geen sanitair, zelfs nog geen stromend water, maar wel elektra, een keukentje en niet onbelangrijk opgemaakte bedden! Na deze vakantieweek waren wij zo enthousiast geworden over deze vorm van kamperen dat wij ervan overtuigd raakten dat dit wel eens de toekomst van kamperen zou kunnen gaan veranderen. Voor onszelf was het ook verrassend, want nu konden wij voor ons eigen plan op zoek naar een ander soort terrein, omdat de safaritenten op houten vlonders zouden komen te staan.

Toen we een keertje in het voorjaar van 2005, na een bezoek aan de second home beurs, onverwachts naar Milaan vlogen voor onze zoektocht, hadden we nooit gedacht dat we zo snel ons droomhuis zouden vinden in het mooie, maar nog onbekende Piemonte!

Nu was de volgende stap om een vergunning aan te vragen, maar we kregen vrijwel meteen van de gemeente te horen dat ze geen camping wilden in dit gebied. We hebben, samen met onze makelaar en geometra proberen duidelijk te maken dat we geen gewone camping wilden openen, maar max. 8 grote luxe tenten op vlonders wilden  maken. Uiteindelijk heeft het  1 ½ jaar geduurd voordat we de vergunning kregen, maar toen  konden we beginnen met ons plan en onze tenten gaan aanschaffen.

Tenten kopen was in die tijd nog niet zo makkelijk, er waren nog geen aanbieders, behalve een bedrijfje wat legertenten uit Pakistan haalden. Na contact opgenomen te hebben werden we uitgenodigd om deze tenten te komen bekijken. Bij aankomst bleek er geen showroom te zijn,  de tenten bleken in een grote loods te liggen, maar als we de tent wilden zien mochten/konden we hem zelf wel opbouwen. Met een ander stel, die hetzelfde plan had maar dan in Portugal, hebben we die middag de tent opgezet. Eerst op het erf, maar toen bleek dat de tent daar niet paste zijn we verhuisd naar het weiland, waar we de proeftent tussen de koeien hebben opgezet. We waren zo enthousiast over de tent dat we meteen 2 tenten kochten. We verzonnen zelf hoe we de vlonders maakten en ik kon de antiekmarkten afstruinen op zoek naar linnenkasten en allerlei anderen zaken voor de inrichting. Wat een mooie tijd was dat, als ik nu naar de antiekmarkt ga dan krijgt Guus het al benauwd…bang dat ik nog meer “oude”spullen ga kopen, die we nu eigenlijk niet meer nodig hebben, maar het blijft te leuk en er is toch altijd wel iets te vervangen!

Bij onze start in 2008 begonnen we met 2 luxe ingerichte tenten met stromend water, gas en elektra. Onze gasten waren aangenaam verrast door deze manier van kamperen, vooral dat er bij aankomst al een tent klaar stond en de leuke buitenkeuken. Verder hadden we achter ons huis een mooi sanitair gebouw met toiletten en ruime douches.We besluiten om de grote tenten bij te kopen en in 2009 hadden we 5 tenten, in 2010  7 tenten en in 2012  8 tenten.In 2013 begonnen we met het vervangen van de eerste 2 oude safaritenten. Inmiddels was er een Nederlands bedrijf helemaal gespecialisseerd in “ glampingtenten “ en begon glamping redelijk goed bekend te raken. We besloten in de nieuwe tenten een toilet in te bouwen. Ik weet nog goed dat Guus met zijn graafmachine in maart begon met het graven van de geulen voor de riolering en spontaan besloot om dan maar meteen in de oudere tenten ook een toilet te plaatsen. Wat een schrik om in maart ons hele grasveld open te zien liggen met geulen (voor de riolering)naar alle tenten. Het zag er niet uit en ik had er ook geen vertrouwen in dat dit voor het begin van het seizoen weer in orde zou zijn. Maar de loodgieter kwam op tijd en de natuur kreeg de kans om zich te herstellen, waardoor bij aanvang van de meivakantie het grasveld er weer prachtig bij lag en we de nieuwe gasten konden verrassen door de onverwachte aanwezigheid van een toilet in de safaritent.In 2019 kregen we het idee om toch douches in de tenten te gaan maken en we wilden in het voorjaar van 2020 met de 3 bovenste tenten gaan beginnen. Na familieberaad besloten we om ipv douches in de tent houten buitendouches te gaan maken die naast de tent zou worden geplaatst, want wat is er nou fijner om te douchen in de buitenlucht !

Voorjaar 2020 krijgt corona grip op de hele wereld. Nog nooit hebben onze gasten problemen gehad met onze safaritenten zonder douche, maar nu merkten we dat er toch meer vraag naar was dan anders en spontaan besluiten we meteen om bij iedere tent een douche te gaan bouwen.Onze timmerman had tijd, het hout was snel gekocht en we konden aan de slag met het verven van de planken. Pffff….schilderen is echt een hobby van mij, maar Guus en ik hebben dagen geverfd en ik kon geen groene plank meer zien. Gelukkig kwam een goede vriend de rest mee af schilderen en werden alle planken met de piaggio naar de bovenste tenten gebracht om daar te beginnen. En toen werd onze timmerman ziek en het zag er naar uit dat we de douches niet meer af konden krijgen. Nu had ik, op een enkele gast na, niemand een eigen douche beloofd, dus we besloten jammer genoeg het geverfde hout terug naar de schuur te brengen en het plan werd doorgeschoven naar het najaar.Maar … half juni kwamen Stijn en Laurene ons helpen voor de zomermaanden en laat Stijn nou goed met hout te kunnen werken. Ja, 1+1=2 … Stijn en Laurene hebben in 2 weken tijd 4 buitendouches gemaakt, waardoor de 3 douches in ons sanitairgebouw voor de andere 4 tenten waren en minder belast werden.

Afgelopen najaar hebben ze de andere 4 douches gemaakt, zodat dit seizoen alle gasten van de safaritenten kunnen genieten van een eigen buitendouche met warm water. Wat een heerlijk vooruitzicht! Na al die jaren dat we Casa Bontá hebben blijven we het nog steeds leuk vinden om te investeren in veranderingen en verbeteringen. En het blijft heerlijk om onze gasten daarvan te zien genieten!

Groet, Silvia