Categorie archief: Uncategorized

Zelfscan

Soms verbaas ik me hoe sommige mensen, laat ik het vriendelijk zeggen, kunnen treuzelen in het verkeer, als wandelaar op de stoep of bij de kassa. Iedereen heeft wel eens het gevoel dat ie bij de verkeerde kassa aansluit en daarom is de zelfscankassa een geweldige uitvinding of toch niet?

Supermarktketen de BENNET  is de grootste supermarkt van Acqui Terme en heeft een geweldig groot assortiment, waar onze gasten erg blij van worden. Sinds een tijdje hebben ze er zelfscankassa’s, een verbetering ten opzichte van de al jaren niet al te vriendelijke kassieres ( een enkele uitzondering daargelaten) , maar je moet wel even de moeite nemen om je te verdiepen in dat zelfscannen.

Het scannen op zich is geen probleem, de kassa leest hardop voor wat de prijs van het artikel is en daarna leg je het artikel op de ijzeren plaat. Maar … o wee, als je voordat je betaald hebt al boodschappen van die plaat afhaalt, dan slaat de kassa op tilt en komt de “hulp-dame”aanrennen!  Heb je groente of fruit gekocht vergeet dan niet het plastic zakje van € 0,02 aan te slaan, want hoe druk deze “hulp-dame “het ook heeft, ze heeft altijd meteen door als ik, geconcentreerd tijdens het scannen, zo’n zakje vergeet aan te slaan. En dan ben je klaar met scannen, je betaald en kan je boodschappen inpakken. Dit alles terwijl de volgende klant ongeduldig staat te trappelen tot jij klaar bent en de vriendelijke kassa elke 10 seconden “haal nu uw boodschappen van de band ” roept ! Ik krijg het er ongemakkelijk warm van, waardoor ik tegenwoordig toch maar weer voor lekker makkelijk kies en bij de kassiere aansluit, gewoon al die boodschappen op de band gooien en afrekenen.

We krijgen van onze gasten vaak hilarische verhalen over het scannen en afrekenen bij de Bennet, want het levert heel veel gestuntel op.

Groet, Silvia

Laurea di Yara ……

 

Laurea di Yara 

Dinsdag 27 maart aan het einde van de middag mochten de ongeveer 40 kersverse bachelorafgestudeerden van de “Università degli Studi di Milano Bicocca” van de marketingfaculteit hun papiertje in ontvangst nemen. Wij ,als trotse ouders samen met een groepje vrienden van Yara, waren hierbij aanwezig.

Na een praatje van de directeur kwam het  officiele gedeelte waarbij de studenten werden opgeroepen voor het ophalen van hun bachelordiploma. Ondanks het ontbreken van een persoonlijke noot was het een erg leuke feestelijke gelegenheid en alle ouders waren natuurlijk allemaal even trots.

Tradities

Italie is een land met veel traditie, het is gebruikelijk om een lauwerkrans te geven aan net afgestudeerden na de diploma-uitreiking. Een lauwerkrans is een cirkelvormige krans gemaakt van in elkaar hakende takken en bladeren van de laurier . In de klassieke oudheid werden lauwerkransen geschonken aan overwinnaars.

Pfffff, tradities … door onze onwetendheid hiervan werden we ruim op tijd door de vrienden van Yara ingelicht om zo’n krans bij ons te hebben en een bos bloemen.  Haar vriendin Marta gaf aan dat de vader de krans moet geven en de moeder de bos bloemen . Vandaar dat de lauwerkrans  niet kon ontbreken bij dit feestje en Yara heeft hem verder heel de dag opgehouden.

Festeggiare

Na de diploma-uitreiking ging iedereen naar het grote plein voor de universiteit om te feesten. Het was heerlijk zonnig en er plopten aardig wat prosecco-flessen open!

Het mag duidelijk zijn dat in Italie elke mogelijke reden wordt aangepakt om uitgebreid te tafelen, dus na de prosecco zijn wij met z’n allen met de metro naar het centrum van Milaan gegaan om bij een gezellig tentje heerlijk te eten. Eerst een aperitivo, daarna antipasto, vervolgens il primo, secondo, dolce.. allerlei pasta, groente, vlees, fruit en taart. Na een gezellige middag en avond zijn Guus en ik afgehaakt en hebben we de jongelui alleen gelaten.

Terugblik

Natuurlijk is iedere ouder trots op zijn kind, maar bij zulke gelegenheden denken we toch even terug aan hoe we hier in 2006 aankwamen en dat onze kinderen voor het eerst naar een Italiaanse school moesten zonder een woord Italiaans te spreken. Het voelde daarom ook heel bijzonder afgelopen dinsdag om te zien hoever Yara is gekomen.

Vriendschap

Trots ook op het groepje vrienden om haar heen, haar vrienden uit Cartosio die er vanaf het begin waren en die nu ook allemaal aanwezig waren op haar diploma-uitreiking.

Yara gaat in september beginnen aan haar masteropleiding, maar dit diploma heeft ze maar mooi op zak.

Groet, Silvia

 

Wandelpad “Lungomare”

Lungomare, betekend “langs de zee” .

Vorige week tijdens een mooie zonnige dag besluiten we om Casa Bontà te laten voor wat het is en een dagje naar zee te rijden naar het leuke plaatsje Varazze.  Het had die nacht gesneeuwd in de bergen, waardoor we bij aankomst een ongewoon uitzicht hadden op de zee, Varazze en de besneeuwde bergtoppen.

 

We starten in de luxe jachthaven van Varazze met een klein ontbijt in de zon en zicht op de grote jachten.

 

 

 

Daarna lopen we via de jachthaven over het strand naar ons doel van deze dag, het wandelpad “lungomare” , een 5 kilometer lang vlak voetgangerspad dat loopt van Varazze naar Cogoleto. Echt een uniek plekje aan de kust, het pad is geheel geplaveid en uitgerust met vele banken op mooie plaatsen en het staat vooral bekend om de rust en de geweldig mooie uitzichten op zee.

 

 

 

Het wandel-en fietspad is gemaakt op de oude spoorwegbedding en loopt net naast de zee. Aan het begin van de route was het nog redelijk druk, maar nadat we een kleine bar zijn gepasseerd ( ongeveer 20 minuten lopen vanaf Varazze) begint het een stuk rustiger te worden en lopen we ontspannen en genietend van alle uitzichten door naar Cogoleto, waar we gepland hebben om te gaan lunchen.

 

De aankomst in het plaatsje Cogoleto vinden wij teleurstellend, de snelweg raast boven langs en de eerste aanblik op het stadje is niet erg uitnodigend. Misschien dat dit in de zomer anders is, maar wij besluiten om terug te lopen naar Varazze.

 

Het was heel leuk om het pad weer terug te lopen, want de uitzichten op zee waren anders en nog steeds spectaculair, hoewel we de terugweg wel iets sneller gelopen hebben omdat we honger hadden.

 

 

Het bar/restaurantje was nog open, we vonden een leuke tafel op het buitenterras en hebben genoten van een heerlijke lunch in het zonnetje voordat we via het strand en de jachthaven weer naar de auto en huiswaarts keerden naar Piemonte.

Het blijft genieten zo’n dagje aan zee.

Natale con I tuoi, Capodanno con chi vuoi …

Natale con I tuoi, Capodanno con chi vuoi

Wat kan ik toch genieten van de kerstperiode!

Het liefst met wat sneeuw, maar ja…. dat hadden we net 2 weken van tevoren al gehad! Guus vindt dat ik deze periode een beetje doorsla in mijn sentiment ,maar ik vind het allemaal heerlijk! Kinderen thuis van de universiteit, huis versierd met kerstlichtjes, houtkachel aan, kerstfilms kijken , kaarsen aan, boeken lezen, wandelen met Diaz, lekker eten en drinken met familie en goede vrienden, luieren op de bank, luisteren naar de top 2000 en langzaam op weg naar de laatste dag van het jaar.

Kerst

Kerst is voor de Italianen een van de belangrijkste feesten van het jaar. De feestelijkheden vallen op kerstavond en eerste kerstdag en de Italianen brengen deze dagen door met de complete familie . Ook de vrienden van onze kinderen die, net als zijzelf, ergens studeren of inmiddels werken komen in deze dagen terug naar Cartosio om de feestdagen door te brengen en onze kinderen genieten echt van het samenzijn met hun vrienden. De kerstmis bijwonen, ‘Presepi’ bezoeken (kerststallen) en gezellig eten met de hele familie zijn de belangrijkste kerstactiviteiten. Wij hebben het inmiddels opgegeven om Yara en Joris deze 2 dagen thuis te hebben, want op kerstavond hebben ze vaak iets met hun vrienden en op 1ste kerstdag organiseren beide “schoonfamilies” een kerstdiner met familie, vrienden en cadeautjes .

Op kerstavond heb ik , onder protest van Guus, heerlijk op de bank met tissues “all you need is love” gekeken en 1ste kerstdag hebben we samen ( dit jaar een beetje grieperig) thuis doorgebracht.

Santo Stefano

Tweede kerstdag kennen ze in Italie niet echt. Ze noemen het “Santo Stefano” en is vooral een dag om bij te komen van de kerst en de restjes op te eten, de meeste mensen zijn nog vrij en de winkels zijn gewoon gesloten .
Dus plannen wij sinds een paar jaar een gezellige dag met familie en vrienden op 2de kerstdag, we beginnen om 12.00 uur met de “pranzo” en rond een uur of 20.00 uur vertrekt iedereen weer naar huis. Dit jaar hadden we weer een gezellige groep eters en daarnaast hebben we met z’n allen het kerstdobbelspel gespeeld … voor de niet-Nederlanders onder ons een aparte ervaring, maar wat hebben we een lol gehad.

Natale con I tuoi, Capodanno con chi vuoi, zo luidt een bekend Italiaans gezegde; Kerstmis met je familie, Oud en Nieuw met wie je wilt.

En nu zijn we bijna aan het einde van het jaar……
Een mooi jaar, waarin we weer veel leuke, nieuwe,terugkomende en bijzondere gasten hebben ontmoet.
2018 wordt ons lustrum jaar, we openen voor de 10de keer onze deuren. Reden genoeg om er weer een bijzonder jaar van te maken.

Lieve groet,

Guus, Silvia, Yara, Kilian, Joris en Lara