“Ognissanti”en “Giorno dei Morti” / Allerheiligen en Allerzielen

Zondagmorgen 3 november.

Het is nog vroeg, het weer is grijs en ik loop over de begraafplaats van Cartosio. In al die jaren was ik hier nog nooit geweest, maar ik wilde een foto maken voor mijn blog en besloot op tijd te gaan , in ieder geval voordat de kerk uitging. Ik loop er helemaal alleen, maar ik voel mij op mijn gemak.

Een Italiaanse begraafplaats ziet er anders uit dan een Nederlandse begraafplaats. Het zijn allemaal kleine straatjes met familie kapelletjes en met muren met een soort van laden waar de overleden persoon

ingeschoven wordt. Daarvoor komt een marmeren plaat met naam, datums, foto, bloemen en een lampje. Er zijn ook lege plekken, je weet hier namelijk voor je overlijden al wat jouw plekje gaat worden. Voor mij een gek idee, maar voor deze mensen geeft dit een soort van vertrouwen en rust dat ze bij hun eigen familie worden begraven.

Nu ik hier zo loop moet ik denken aan de eerste begraafplaats die een grote indruk op mij gemaakt heeft, dat was op onze vakantie in 1984 op Corsica. We wilden graag naar het plaatsje Bonifacio, we parkeerde vlakbij de begraafplaats en

 

deze trok onze aandacht. Een indrukwekkende begraafplaats, waar je je 100 jaar terug in de tijd waant. Het is bijna een klein dorpje met een aaneenschakeling van grafhuisjes met familiegraven die terug gaan tot 1800 en verder is het uitzicht over zee vanaf de begraafplaats geweldig mooi.

In Italië heb je ook een paar prachtige begraafplaatsen, die inmiddels wel bezienswaardigheden mogen worden genoemd, zoals de begraafplaats van Genua ( Cimitero Monumentale di Staglieno) en van Milaan ( Cimitero Monumentale di Milano). Deze begraafplaatsen zijn vooral geliefd

bij mensen die houden van beeldhouwkunst en decoratie. Overal tref je wel iets moois aan van kleine grafstenen in het gras, tot prachtige beelden van engelen en treurende mensen tot pompeuze graftombes. Prachtige kunstwerken als eerbetoon aan de doden.

Op “Ognissanti”en “Giorno dei Morti”(1 en 2 november) herdenken de Italianen hun dierbare overledenen door een bezoek aan het kerkhof met vaak daarna een samenzijn met een “pranzo”(lunch). De begraafplaats van Cartosio is vandaag dan ook super netjes en bij bijna ieder graf zijn de lampjes aan en staan er verse bloemen. Geen idee of het altijd zo is, maar mijn gevoel zegt dat de meeste graven

 

regelmatig bezocht worden. Ik loop de begraafplaats af en kijk nog een keer om naar de muur met graven met bloemen en lampjes. Avonds geeft dit een bijzonder effect, al die lichtjes die daar gezamenlijk branden heeft bijna iets wonderlijks.

Groet, Silvia